การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาบทเรียนภาษาอังกฤษท่องเที่ยว โดยใช้สถานการณ์จำลอง ศึกษาผลการสอนภาษาอังกฤษท่องเที่ยว โดยใช้สถานการณ์จำลองที่มีต่อความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษ และศึกษาความพึงพอใจของกลุ่มตัวอย่าง ใช้วิธีคัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive-Sampling) ซึ่งได้แก่ นักศึกษาระดับปริญญาตรี ปีที่ 1 สาขาวิชาการท่องเที่ยว กลุ่ม 2 คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ จำนวน 21 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้แก่ (1) แผนการสอน จำนวน 6 แผน (2) แบบทดสอบวัดความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร ก่อนและหลังการทดลอง (3) แบบประเมินตนเองด้านการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร (4) แบบสังเกตพฤติกรรมด้านการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร (5) แบบสอบถามความคิดเห็นในการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ โดยใช้กิจกรรมสถานการณ์จำลอง ใช้เวลาในการทดลองจำนวน 36 คาบ ๆ ละ 60 นาที โดยทดสอบความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษ ของกลุ่มตัวอย่างก่อนและหลังการทดลอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ค่าเฉลี่ย และ t-test แบบ Dependent Samples ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. นักศึกษามีความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร หลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งแสดงว่า การจัดการสอนโดยใช้กิจกรรมสถานการณ์จำลองส่งเสริมให้นักศึกษาพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษา อังกฤษ 2. นักศึกษามีความคิดเห็นโดยรวมว่า การเรียนการสอน โดยใช้กิจกรรมสถานการณ์จำลองทำให้นักศึกษาสามารถนำความรู้ไปใช้ในสถานการณ์จริงได้ เพราะสถานการณ์จำลองที่เรียนใกล้เคียงชีวิตจริง ขั้นตอนของสถานการณ์จำลองข้าใจง่ายและสามารถปฏิบัติได้ เปิดโอกาสให้นักศึกษาได้แสดงความคิดเห็นอย่างเต็มที่ รวมทั้งช่วยกระตุ้นให้นักศึกษาทุกคนมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรม และรู้จักการทำงานร่วมกัน